born to die…

Odkąd dostałam płytę Lany Del Rey nie mogę przestać nucić tego kawałka. Jestem doszczętnie oczarowana i zaczarowana 🙂 Już dawno nie słyszałam tak klimatycznej płyty więc szczególne podziękowania kieruję w stronę mojego kochanego „darczyńcy” :*

Ostatnio zaczyna mnie dopadać co roczna urodzinowa chandra i wtedy niestety za dużo myślę. Głównie o sensie wszystkiego co robię i co mnie spotyka – los, fatum, szczęście, pech … wszystko razem się kotłuje i nigdy nie wiadomo na co padnie następnym razem. Moje myślenice nie ominęły też kwestii prowadzenia bloga a powodem tego były ostatnio dość powszechne na innych blogach posty dotyczące obserwatorów, systemie „obserwacja za obserwacje” i generalnie pojętej popularności bloga/blogerki. Czy ja się w ogóle za taką uważam? Z definicji powinnam ale jakoś nie czuję się w pełni upoważniona do tytułowania się mianem „BLOGERKA”. Dla mnie każdy wpis to czysta przyjemność, każda możliwość przekazania czegoś,  podzielenia się choćby informacjami o promocjach czy przecenach to dla mnie frajda. Przygotowywanie stylizacji do postu nie różni się w niczym od tego, jak przygotowuję się na co dzień do jakiegoś wyjścia. Nie ważne, czy idę do pracy, na sobotnie zakupy czy też na sesję. Nie ma to dla mnie różnicy tyle tylko, że odkąd zaczęłam prowadzić bloga mam możliwość podzielenia się swoimi pomysłami z innymi i to mi daje ogromną radość a jeszcze jak potem czytam w komentarzach że komuś się podoba to czy tamto to czuję, że „warto było”. Bo nie oszukujmy się, bloga można prowadzić „dla przyjemności” ale jeżeli go nikt nie czyta to nie ma motywacji do dalszego pisania i rozwijania się. I w tym miejscu chciałam podziękować wszystkim moim oddanym obserwatorom i komentatorom za każdą uwagę i poświęcony czas. To na prawdę BARDZO dużo dla mnie znaczy :*

widzę, że z nowym rokiem staje się coraz bardziej „gadatliwa”… to chyba oznaka zmian „na lepsze” 😉